خوردگی فولادهای زنگ نزن مارتنزیتی (Corrosion of Martensitic Stainless Steels) در مقایسه با فولاد های زنگ نزن فریتی و آستنیتی، متفاوت بوده و مقاومت به خوردگی فولادهای زنگ نزن مارتنزیتی نسبتا ضعیف تر است. بیشترفولاد های زنگ نزن مارتنزیتی فقط دارای حداقل کروم، 12%، میباشند که برای رویین شدن در هوای مرطوب لازم است، اگر کروم بیشتری اضافه شود، تشکیل فریت راحتتر خواهد بود، البته به قیمت از بین رفتن آستنیت که برای تشکیل مارتنزیت لازم است. ترکیب شیمیایی فولادهای زنگ نزن مارتنزیتی را به گونهای انتخاب میکنند که سختی و استحکام و نیز مقاومت به خوردگی تأمین شود، و بنابراین موازنه ترکیب شیمیایی این آلیاژها از نظر خوردگی ضعیف است. فقط مقدار کمی از عناصر آلیاژی دیگر مثل نیکل میتوان اضافه کرد. زیرا عناصر آلیاژی از دگرگونی آستنیت به مارتنزیت جلوگیری میکنند.
فولادهای زنگنزن مارتنزیتی معمولا پس از آبدهی و تمپر می شوند، اما باید دقت کرد تا از بازپخت در گستره 370 تا 600 درجه سانتی گراد که استحکام ضربهای کم است، پرهیز شود (شکل الف). در این گستره بحرانی، مقاومت به خوردگی این آلیاژها نیز کاهش مییابد، شبیه به شکل ب در مورد آلیاژهای 410 و 414.